کتاب ترانه های باباطاهر عریان

در پهنۀ بی کران ادب پارسی که هر دیاری را شهریاری دیگر است، ملک ترانه را به طاهر عریان بخشیده اند و اکنون هزار سال است که طاهر بر اورنگ ترانه های روستایی که همان دشت و صحرا و کوه و دریاست تکی زده و هیچکس را با اولاف همسری و سودای برابری نبوده است. ترانه های طاهر را می توان پیشرو غزل عاشقانۀ عرفانی و طلیعۀ سبک عراقی دانست.