کتاب ثنویان در عهد باستان

به زعم نگارنده: “نویسندگان اسلامی، قائلین به مذاهب دو خدایی را به عنوان ثنویه یاد کرده‌اند. ثنویه، نام عمومی پیروان همه‌ی مذاهبی است که به دو خدا، یکی خدای نور و خیر به نام اهورمزد و دو دیگر خدای تاریکی و شر به اسم اهریمن قایل بوده‌اند. زمان پیدایی همگی این مذاهب پیش از ظهور زردشت به استثنای مزدکیان است. هریک از مذاهب ثنویه در تحولات و تغییرات و حوادث جهان، یکی پیدا و دیگری از بین رفته است و اکنون همه‌ی آن‌ها در شمار مذاهب مرده یا غیر حیه درآمده‌اند… در اعصار باستانی در ایران پیش از زرتشت آتش مورد پرستش و ستایش بود و بر پایه‌ی روایت سنتی زردشتیان، آتشکده‌هایی در پهنه‌ی ایران ساخته شده بود و مغان سردسته‌ی آتش‌پرستان بودند و در نگاه‌داشت و حفظ و پرستش و تعظیم آن می‌کوشیدند تا شعله‌ی آن همواره فروزان باشد”.

کتاب حاضر، به معرفی آیین‌های دوخدایی در عهد باستان اختصاص دارد.