کتاب خردنامه ی خرمی

در تاریخ سیستان آمده است که بیت‌هایی از شاهنامه در بارگاه محمود برخوانده آمد. محمود گفت: «شاهنامه خود هیچ نیست، مگر حدیث رستم. اندر سپاه من، صد چون رستم هست.» چه پاسخی داد فردوسی به این سخن؟ پاسخی کوبنده، ویرانگر، دندان شکن… گفت: «زندگانی خداوند دراز باد! ندانم که در سپاه او چند چون رستم هست، اما این دانم که جهان آفرین تا جهان آفرید سواری چون رستم نیافرید.» این بگفت و از بارگاه به در رفت. پس از چندی محمود به خود آمد. گفت:« این مردک مرا، به تعریض، دروغزن خواند؛ بباید کشت.»