کتاب درخت ارغوان

“درخت ارغوان” از “پرویز دوایی”، نویسنده و مترجم ایرانی، در بردارنده ی “نامه هایی از پراگ” است که وی برای عزیزانش فرستاده بود. این نامه ها که اکنون به صورت یک مجموعه در کتاب “درخت ارغوان” جمع آوری شده اند، حاصل سال ها زندگی “پرویز دوایی” در پراگ و نوشته هایی هستند که وی خطاب به افراد مختلفی به رشته ی تحریر درآورده است. “پرویز دوایی” نامه هایش را با نثری چشم نواز و منحصر به فرد به نگارش درآورده و در آن ها از مسائل مختلفی نظیر سینما، فرهنگ، کتاب و ادبیات سخن می گوید. این نامه ها که از سر ضمیر وی برخاسته اند، یادآور خاطرات شاد و غم انگیزی هستند که وی در دوران کودکی و نوجوانی اش در محلات قدیمی تهران تجربه کرده بود؛ خاطراتی که از نظر زمانی به سال های دور و دهه ی بیست و سی تهران برمی گردند. علاوه بر یادآوری خاطرات قدیمی، “پرویز دوایی” در “درخت ارغوان” از گوشه و کنار شهر محل زندگی اش، پراگ نیز سخن به میان آورده است و به توصیف زیبایی ها و عناصر خوشایندی که در پراگ او را به یاد وطن می اندازند نیز پرداخته است. نگاه او به طبیعت اطرافش، نگاهی ویژه است و وی چنان از دیدن ساده ترین چیزها به وجد آمده و یاد وطن می افتد که این حس را به خواننده القا می کند که می توان کیلومترها دور از خانه، در خانه بود و گاهی درست در وسط خانه، احساس غریبی کرد. غربتی که ناشی از بی توجهی ما و نادیده گرفتن خوشی های روزمره است و تنها زمانی چشممان به روی این نعمات باز خواهد شد که شاید از دسترس ما خارج اند.