کتاب در تقابل زندگی

حالت نگاهش نگران و چشمانش تا قسمتی بارانی ا‌ست. بااین‌وجود، چیزی از لطافت چهره زیبایش نمی‌کاهد. حالش را جویا می‌شوم، سپس به‌طرف پیمان می‌چرخم، فیزیک نحیف و بی‌رمقی روی تخت دراز شده با شلنگ سرم و یکی دو رشته سیم دراز که به‌وسیله انبر به انگشتانش وصل شده بود. یکی دو بار صدایش می‌زنم، اما عکس‌العملی از خود نشان نمی‌دهد.