کتاب دشنه در عقل

محمد خراط زاده “آستیم” در دی ماه یک سال سرد دهه ی پنجاه در خانواده ای کوچک و کتابخوان دنیا دیده شد. مادرش فرهنگی و خودش با افتخار می گوید پدرش نجاری هنرمند است. او کار هنری را با تجربه ی تئاتر از روزهای دبیرستان شروع کرد و تا امروز دیوانه وار ادامه اش داده. هرچند روانشناسی و سایگو را در اتمسفر آکادمیک و علمی فرا گرفت اما جسورانه دلمشغولی و علاقه اش یعنی “هنر” را به عنوان حرفه ی ضامن گذاران زندگی انتخاب کرد. بعد از تجربه ی تئاتر حرفه ای برای رادیو و تلویزیون نویسندگی کرد و سپس فرصت یافت تهیه کننده و کارگردان تلویزیون بشود و از همین فرصت نهایی استفاده را کرد و به عنوان نویسنده و کارگردان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران فرصت آموختن فلسفه هنر در دانش سرای صدا و سیما را پیدا کرد. بواسطه ی مقاله هایی که گوشه و کنار تقریر و چاپ کرده بود پایش را به پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی باز شد. او در این فرصتی که تقدیر تقدیمش کرد در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی دین پژوهی، قرآن پژوهی و اسلام پژوهی کرد. خودش در گوشی می گوید گاهی مرتکب شعر گفتن هم می شوم، چرا که نویسندگی و کارگردانی شغل من است و شاعر بودن وظیفه ام آستیم در کنار همکاری با سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران در برگزاری چندین دوره درسگفتارهای روانشناختی و جامعه شناختی برای نوجوانان در آستانه ی بلوغ و همچنین کلاسهای تحلیل و تفسیر شعر و اندیشه ی حافظ و مولوی، در آموزشگاه های سینمایی هم تدریس فیلم نامه نویسی می کند.
کهگاه در جراید و رسانه های مجازی نقد سینمایی و هنری می نویسد و حالا در آستانه ی چهارمین دهه ی زندگی اش قصد دارد شانه به شانه ی تالیف، ترجمه ی آثار ادبی را هم تجربه کند، چرا که می اندیشد هنوز رشته موهای بسیاری دارد که باید به رنج و شکنج سالیان کوشش و شیدایی و دانستن سپید کند.