کتاب دیوان صفیعلی شاه

شرح حال صفی به قلم خودش عارف و شاعر بزرگوار شادروان صفی علیشاه در مقدمه تفسیر منظوم ،قرآن سرگذشت زندگیش را چنیر می نگارد امسقط الرأس فقیر اصفهانست در سیم شعبان ۱۲۵۱ تولد یافتم پدرم تاجر بود از اصفهان به یزد رفت در آنجا مسکن گزید فقیر در آنوقت خردسال بودم مدت بیست سال در یزد توقف نمودم و بعد از طرف هندوستان به حجاز رفتم اغلب از مشایخ ایران و هند و روم را ملاقات کردم از بعضی قلیل مستفیض شدم قواعد فقر و سلوک را که اخذش منحصر به خدمت و قبول ارادتست با اتصال سلسله که شرح آن هم مبسوط است و در این مختصر نگنجد بدست آوردم در هندوستان بتأليف زبدة الاسرار، نظماً که در اسرار شهادت تطبیق با سلوک الله است موفق شدم به عزم ارض اقدس رضوی از راه عتبات عالیات به شیراز و یزد مراجعت کردم و به تهران آمدم چون سکنای دارالخلافه از برای هر کس به خصوص امثال ما جماعت از سایر بلاد امنت است سیما در این زمان که سلطان سلاطین دوران خلد الله ملکه و دولته که پادشاه ایران است بحمد الله والمنه به جميع اخلاق و اوصاف پادشاهی از آفریدگار عالم مؤید بخصوص در عدل و انصاف … اغلب مرد صاحب علم و هنر شدند و آداب انسانیت یافتند فقیر هم در این ملک متوقف شدم و بیش از بیست سال است که در دارالخلافه ساکن و آسوده ام و با کسی در کلام و مقامی طرف نیستم که موجب زحمت شود و اگر هم مردمان بیکار یا با کار ناملایمی دیدم و سخنی بغرض شنیدم متحمل شدم.