کتاب راه آخرت (راهی که همه می روند)

راه آخرت که بین سال های 1873 و 1884 نوشته شد و در سال 1903 پس از مرگ ساموئل باتلر به انتشار رسید، در نظر بسیاری از منتقدین، اولین رمان قرن بیستم به حساب می آید. ساموئل باتلر در این رمان از بسیاری از تجارب شخصی خود استفاده کرده و به تزویر و دورویی زندگی یک خانواده ی مذهبی در دوران ویکتوریا پرداخته است. داستان کتاب همچنین، آرمان ها و ارزش های ثروتمندان قرن نوزدهم را مورد بررسی قرار داده و بر زیر سوال بردن این ارزش ها توسط نسل های بعدی تمرکز دارد.
راه آخرت که جرج برنارد شاو از آن به عنوان «یکی از برترین دستآوردهای بشر» نام برده، به زندگی و روابط شخصیتی به نام ارنست پونتیفکس می پردازد و عمدتا روابط او با پدرش، تئوبالد، را مورد بررسی و کنکاش قرار می دهد.