کتاب ردپای یاس ها

لبه‌ی حفاظ چوبی ایوان نشست و خنکای دلچسب هوا را نفس کشید. آسمان رو به روشنی می‌رفت. تصویر محو ماه در حوض افتاده بود. روزهای اول آمدنش به این خانه، حاجی‌بابا قصه‌ای برایش گفته بود از پری آب‌ها.
پری زیبایی که در عمق آب زندگی می‌کرد، جایی مثل حوض فیروزه‌ی حیاط.
پری‌ای که حاجی‌بابا از آن گفته بود، مثل همه‌ی پری‌های دنیا زیبا بود و مهربان ولی یک خصوصیت عجیب هم داشت، و آن اینکه دهان نداشت و حرف نمیزد، اما حرف دل همه را می‌فهمید و نیاز نبود که به زبان برایش بگویی. فقط کافی بود کنار آب بنشینی و خیره‌ی آن بشوی. آن‌وقت بود که خود پری همه‌ی ناگفته‌ها را می‌فهمید.
آن‌وقت‌ها نمی‌دانست حاجی‌بابا فقط برای اینکه سنگینی باری که روی دلش داشت را کم کند این داستان را سر هم کرده است. باورش کرده بود و چقدر بعد از شنیدن این قصه یاسمن کوچک لبه‌ی حوض نشسته و به آب خیره شده بود!