کتاب رساله در مناقب خداوندگار

رساله سپهسالار کهن ترین و مهم ترین سند مثنوی ای است که تاکنون درباره زندگی مولانا جلال الدین به دست آمده است. این کتاب را فریدون بن احمد معروف به سپهسالار که مدت چهل سال مرید مولانا بوده، به رشته تحریر درآورده است. به اندک فاصله پس از درگذشت مولانا جلال الدین رومی سه کتاب درباره ی او نوشته شده است: کتاب اول از بهاءالدین سلطان ولد، فرزند مولانا، کتاب دوم از فریدون بن احمد سپهسالار و کتاب سوم از شمس الدین احمد افلاکی ست. «رساله در مناقب خداوندگار» یا رساله ی سپهسالار از جمله کتاب هایی ست که در منقبت مولانا و به تقریب، هم عصر با او نگاشته شده است. مولف این اثر فریدون بن احمد سپهسالار از نزدیکان مولاناست. این رساله نام مشخصی ندارد. این شیوه را نخست از مولانا داریم که نام مشخصی برای شش دفتر مثنوی خود قائل نشد، سلطان ولد نیز بر آن سیاق رفت. از هر سه مثنوی سلطان ولد، که بعدها ابتدانامه، رباب نامه و انتهانامه نام گرفتند. در زمان خود او صرفا به عنوان «مثنوی ولدی» یاد می شد تا با مثنوی مولانا اشتباه نشود. رساله ی سپهسالار بر یک دیباچه و سه قسم طرح ریزی شده است.