روش شناسی علوم سیاسی

روش ­شناسی دانشی درجه دوم و بخشی از فلسفه سیاسی است که پیش فرض­ها، کارایی­ها و محدودیت­های روشی مختلف در علوم را بررسی می ­کند. کتاب روش­ شناسی علوم سیاسی در صدد توصیف و تحلیل مهم­ترین روش­های مطرح در علوم سیاسی – روش­های رفتار گرایانه، روش­­های کارکرد گرایانه، روش­های جامعه­ شناسانه و تاریخی، روش­های تفهمی و تأویلی، روش­های ساختارگرایانه، روش های پساساختارگرایانه و پسا مدرن – می باشد. در این کتاب سعی شده ابتدا پیش ­فرض­ها و اصول هر روش را کاویده و سپس کاربرد آن روش در علوم انسانی و علوم اجتماعی به شکل عام، و در علوم سیاسی به شکل خاص به بحث گذارده شود. در پایان هر فصل نسبت روش خاص با دیگر روش­ها، کارایی آن و سپس محدودیت­ها و نقدهای وارد بر آن بحث شده است. بر اساس اصل «کثرت­ گرایی روش­ شناختی» که در این پژوهش تلقی به قبول شده، سعی بر آن است که کارایی هر روش برجسته شود.