کتاب زیباشناسی هگل

گئورک ویلهلم فریدریش هگل در نکته های مقدماتی بر یکی از درس گفتارهای زیباشناسی خود، زیبایی هنری را برتر از زیبایی طبیعی می داند زیرا «آفریدۀ روح است». در نکته های مقدماتی بر یکی دیگر از درس گفتارهای زیباشناسی این عقیده را نقد می کند که هنر باید تقلید طبیعت باشد، به این دلیل که معنای تقلید از طبیعت آن است که هنر در سطح طبیعت صرف بماند حال آنکه محتوای هنر باید محتوایی روحی معنوی باشد. این نکته نشانگر آن است که برتری زیبایی هنری بر زیبایی طبیعی به همان اندازه که از محتوای هنر ریشه می گیرد، از شیوۀ آفرینش هم ریشه می گیرد؛ یعنی باید آفریدۀ اندیشه و کنش انسانی باشد. بنابراین وقتی هگل می گوید روح یک عنصر مطلقا ضروری در اثر هنری است، منظور هم این است که اثر هنری آفریدۀ اندیشه و کنش انسانی است و هم اینکه محتوای اثر هنری چیزی جز روح نیست. بنابراین پیش فرض هر تفسیری از درس گفتارها این است که هنر را به همین ترتیب بفهمیم و نه به گونه ای دیگر. دست نوشته های دانشجویان نشان می دهد که هگل از آغاز دغدغۀ فهم هنر چون پدیده ای تاریخی را داشت و بدین ترتیب می توان از زیباشناسی او در برابر بعضی انتقادها دفاع کرد. یک مثال این است که ادعا می شود هگل کلاسیک باور بود، یعنی فلسفۀ هنر خود را بر این فرض مبتنی کرد که هنر یونان کلاسیک بازنمایندۀ برترین صورت هنر و معیاری است برای ارزیابی همۀ آثار سپسین هنری. این فرض را می توان به این دلیل کنار گذاشت که گونه ای پیش داوری را به هگل نسبت می دهد؛ هرچند بسیاری از متفکران معاصر او به چنین پیش داوری مبتلا بوده باشند…