کتاب سینمای پساپاپ

این کتاب مجموعه نوشته هایی درباره ی ده کارگردان و یک فیلمنامه نویس است(۱): ریچارد لینکلیتر؛ تاد هینْز؛ پال تامس اندرسن؛ دیوید ا. راسل؛ وس اندرسن؛ گروه چارلی کافمن، اسپایک جونز و میشل گوندری؛ سوفیا کاپولا؛ دیوید فینچر و ریچارد کلی. این افراد از دهه ی ۱۹۹۰ جریان مهمی را در سینمای ایالات متحده رقم زدند و با استفاده از امکاناتی که پیشرفت فناوری های سینمایی برایشان فراهم کرده و نیز فرهنگ در حال تغییر کشورشان آثاری ساخته اند که بازتاب دغدغه های متفاوتشان است. برخی آثار آن ها را می توان در رده ی سینمای مستقل جای داد. این آثار از نوعی آزادی نسبی از شبکه های مسلط تولید و توزیع و پخش هالیوودی برخوردارند؛ و این نکته در ابعاد هنری و تولیدی فیلم هایشان به چشم می خورد. به ویژه در فیلم هایی که از هنرپیشه های معدودی برخوردارند، جلوه های ویژه ی کم هزینه ای دارند و در آن ها بیشتر بر گفتگو تأکید می شود تا کنش. همچنین از میزان فروش بیشتر این آثار می توان به تفاوتشان با فیلم های تجاری بدنه پی برد که همان نمایش محدود و بودجه نسبتا ناچیزشان است؛ و شاید از دلایل ماندگاری و موفقیتشان هم همین نکته باشد. این فیلمسازان با بودجه ناچیزی که در اختیار دارند می توانند از آزادی نسبی مولفانه ای برخوردار شوند و از زیر بار فشار استودیوها و تهیه کننده ها رها شوند و دغدغه هایشان را بازتاب دهند.