کتاب شفق قطبی

برای چند ثانیه به تصویر آشنای خودمان در آینه نگاه کردیم و انگار که هر دومان متوجه یک چیز غریب شده بودیم. ما تجلی روح یکدیگر بودیم. مثل دو خواهر همسان. گویا که از ابتدا شبیه به هم، زاده شده ایم، هیچ چیز در چهره مان ما را به هم ربط نمی داد، اما چیزی در نگاه ما وجود داشت که ما را به هم متصل می کرد. یک روح غریب که تازه به آن پی برده بودیم. حتی آن قدر نزدیک که وقتی دهان باز کرد احساس کردم دارد از زبان من سخن می گوید.