کتاب شکوه ون‌ گوگ

ناتالی انیک، جامعه‌شناس، معتقد است که تصویر هنرمند بزرگ به‌عنوان یک انگاره رنج کشیده ابداعی جدید است انیک در کتاب شکوه ون‌ گوگ به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه و چرا ون گوگ فقیر و رنج کشیده اندکی پس از خودکشی در سن 37 سالگی مورد تجلیل قرار گرفت. نویسنده با در نظر گرفتن این احتمال، تاریخچه تلاش‌ها برای تجلیل از ون گوگ را، چه در زندگی‌نامه‌ها یا روی تی‌شرت‌ها، بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه جزئیات زندگی او بر اساس الگوی ظهور یک قدیس مسیحی به رسمیت شناخته شده است. این جزئیات زندگینامه ابتدا به عنوان حکایت، سپس به عنوان حقایق تاریخی، و در نهایت به افسانه هایی تبدیل شدند که عظمت فردی را تعریف می کردند.

در زمان مرگ ون گوگ، مدرنیست های اولیه از کار این نقاش خودآموخته به عنوان یک پیامبر اصلاح طلب استقبال کردند. هنگامی که جنبه های منحصر به فرد و غم انگیز زندگی شخصی این هنرمند آشکار شد، علاقه عمومی برانگیخته شد. در این داستان ها، شخصیت ون گوگ بین زهد خداگونه (او زندگی کوتاهی داشت، ازدواج نکرد، زیاد غذا نخورد و زندگی خود را وقف کارش کرد) و دیوانگی شیطانی (نوشید، به فاحشه خانه ها رفت، نوسانات خلقی داشت و تکه ای از گوشت خود، گوش بریده خود را به یک فاحشه تقدیم کرد). او که نقاشی های بزرگی به جهان هدیه کرد اما بهای سنگین جهل جامعه را پرداخت.

انیک به بررسی اقتصاد بازار هنر و مضامینی می‌پردازد که اسطوره ون گوگ را می‌سازند، مانند شخصی‌سازی عظمت هنری، بزرگداشت درونیات خالق، و تجلیل از نابهنجاری. او با بررسی اسطوره‌شناسی که به سرمایه‌گذاری هنری کمک می‌کند، ما را وادار می‌کند تا در ماهیت تحسین و به‌ویژه این تصور که گمنامی در طول زندگی یک هنرمند تضمین نبوغ واقعی است، تجدید نظر کنیم.