کتاب قصه های جنگ

یک سربازی آمریکایی بودم یک اسیر جنگی در آنجا وقتی شهر در آن واحد سوخت و ویران شد طرف آلمانی ها نبودم برای نابودی درسدن سوگواری کردم چون فقط به طور موقت شهر نازیها بود و برای قرنها گنجینه هنری متعلق به انسانها در سرتاسر جهان دوباره میتوانست همانطور باشد. مشتاق نیستم خاطره بمباران با بمبهای آتش را را تازه نگه دارم خوشحال میشوم اگر مردم کتاب قصه های جنگ را در سالیان پیش رو بخوانند اما نه به خاطر اینکه گمان میکنم میتوان درسهای مهمی از ویرانی درسدن آموخت خودم در میان آن بودم و فقط آموختم که مردم می توانند آن قدر در جنگ خشمگین شوند که شهرهای بزرگ را بسوزانند و با خاک یکسان کنند و بعد ساکنان اش را به قتل برسانند.

فاجعه درسدن بی اندازه پرهزینه و با نهایت دقت برنامه ریزی شده آن قدر پوچ و بی معنا بود که دست آخر فقط یک نفر روی سیاره از آن سود برد. من آن یک نفر هستم این کتاب را نوشتم که درآمد زیادی برایم داشت و موجب شد تا این اندازه مشهور شوم هرجوری حساب کنید برای هر کشته دو یا سه دلار گیرم آمد عجب کسب و کاری دارم من