کتاب منطق اکتشاف علمی

کارل پوپر، یا سر کارل رایموند پوپر، (زاده ۲۸ ژوئیه ۱۹۰۲، وین، اتریش – درگذشته ۱۷ سپتامبر ۱۹۹۴، کرویدون، لندن بزرگ، انگلستان)، فیلسوف علوم طبیعی و اجتماعی بریتانیایی اتریشی الاصل که مشترک ضد متافیزیک جبرگرا، با این باور که دانش از تجربه ذهن تکامل می یابد بوده است

پوپر اگرچه اولین کتاب او، Logik der Forschung (1934؛ منطق اکتشاف علمی)، توسط حلقه پوزیتیویست های منطقی وین منتشر شد، تجربه گرایی استقرایی و تاریخ گرایی توسعه ای آنها را رد کرد. پس از تحصیل در ریاضیات، فیزیک و روانشناسی در دانشگاه وین، در کالج دانشگاه کانتربری نیوزلند (1937-1945) به تدریس فلسفه پرداخت.

در سال 1945 در مدرسه اقتصاد لندن خواننده منطق شد و از سال 1949 تا زمان بازنشستگی در سال 1969 به عنوان استاد منطق و روش علمی در آنجا خدمت کرد.

سهم اصلی پوپر در فلسفه علم بر رد روش استقرایی در علوم تجربی استوار است.

بر اساس این دیدگاه سنتی، یک فرضیه علمی را می توان با به دست آوردن نتیجه مکرر مشاهدات مستدل آزمایش و تأیید کرد.

همان‌طور که دیوید هیوم، تجربه‌شناس اسکاتلندی نشان داده بود، تنها تعداد نامتناهی از چنین نتایج تأییدکننده‌ای می‌تواند صحت نظریه را ثابت کند.

پوپر در عوض استدلال کرد که فرضیه ها به طور قیاسی با آنچه که او «معیار ابطال پذیری» نامید تأیید می شود. بر اساس این روش، یک دانشمند به دنبال کشف یک استثنا مشاهده شده از قاعده فرضی خود است

. فقدان شواهد متناقض در نتیجه تاییدی بر نظریه او می شود. به عقیده پوپر، شبه علومی مانند طالع بینی، متافیزیک، تاریخ مارکسیستی و روانکاوی فرویدی به دلیل عدم پایبندی به اصل ابطال پذیری، علوم تجربی نیستند.