کتاب شازده کوچولو

آخ شازده کوچولو! این جوری بود که من کم کمک از زندگی محدود و دلگیر تو سر در آوردم. تا مدت ها تنها سرگرمی تو تماشای زیبایی غروب آفتاب بوده. به این نکته تازه صبح روز چهارم بود که پی بردم؛ یعنی وقتی که به من گفتی: من غروب آفتاب را خیلی دوست دارم برویم فرو رفتن آفتاب را تماشا کنیم…

-حالا حالاها باید صبر کنی تا آفتاب غروب کند.

-همش خیال می کنم تو اخترک خودمم!

-راستش موقعی که در آمریکا ظهر باشد همه می دانند که تو فرانسه تازه آفتاب دارد غروب می کند. کافی است آدم بتواند در یک دقیقه خودش را برساند به فرانسه تا بتواند غروب آفتاب را تماشا کند. متاسفانه فرانسه کجا و این جا کجا! اما تو اخترک تو که به آن کوچکی است همین قدر که چند قدمی صندلی ات را جلو بکشی می توانی هر قدر که دلت خواست غروب را تماشا کنی.

-یک روز چهل و سه بار غروب آفتاب را تماشا کردم! خودت که می دانی، وقتی آدم خیلی دلش گرفته باشد از تماشای غروب چه لذتی می برد.

-پس خدا می داند آن روز چهل و سه غروبه چقدر دلت گرفته بود.