کتاب معناشناسی کلان کاربردشناسی

درباره کتاب:

معناشناسیِ کلان، که در این کتاب به «کاربردشناسی» نیز تعبیر شده است، تکمیل‌کننده‌ی سرفصل‌های گنجانده‌شده‌ در کتابِ معناشناسیِ خُرد است. ازاین‌رو، با نگاه به معناپردازی – فرایند تولید و دریافت معنا – به‌مثابه بنیانِ اندیشه و دادوخواستِ بینافردیِ انسان، این کتاب فراتر از بررسیِ سازگان‌های بی‌شمارِ زبان برای معناپردازیِ قاعده‌پذیرتر و جاافتاده‌تر می‌رود و به کندوکاو در گستره‌هایی آکنده از عناصرِ شناورِ تأثیرگذارِ کم‌ترقاعده‌پذیر در روندِ معناپردازی رو می‌آورد. در معناشناسیِ کلان، ورای سازگان‌های واژگانی و دستوری، به متن و بافت پرداخته می‌شود و فراتر از آن‌ها، با پیش‌کشیدنِ حضور گویشوران، روندِ فهم، از منظور تا برداشت، که بنیانِ کاربردشناسی است، کاویده می‌شود. کاربردشناسی رفتن ورای آن چیزی است که آشکارا گفته و نوشته می‌شود: جُستنِ چگونگیِ تلاشِ گوینده / نویسنده برای انتقال منظور و کاویدنِ چگونگیِ رسیدنِ شونده / خواننده به برداشت در گیرودارِ همه‌ی عناصرِ تأثیرگذارِ معنایی است. معناشناسیِ کلان: کاربردشناسی تلاشی است برای کنارهم‌چینیِ بخشِ بزرگ‌تری از این عواملِ معناپرداز تا شاید بتوان از ورایِ یک‌جانگری به آن‌ها، سایه‌روشنی فراگیرتر از روندِ معناپردازی به دست داد.

با این توصیف، این کتاب، افزون بر این که می‌تواند منبعی درسی برای کاربردشناسی و گفتمان‌کاوی باشد، برای علاقه‌مندان به مطالعات معنایی، مطالعات گفتمانی، زبان‌شناسی متن، مطالعات ادبی، مطالعات رسانه‌ای، و پژوهشگران حوزه‌های اجتماعی و تعاملی زبان در رشته‌های مختلف نیز سودمند است. همچنین، امکان خواندن گزینشی و دلبخواهی فصل‌ها، با وجود ارتباط ارگانیکشان، وجود دارد.