کتاب ذکر جمیل سعدی در ملفوظات اصیل چشتی

درباره کتاب:

دهه ها پیش از آنکه ابن بطوطه جهانگرد مغربی ابیات سعدی شیرازی را از زبان خنیاگران خنسا هانگ زو با هانک چو در چین بشنود و البته سالیانی چند پیش از تشییع مولانای بلخ بر دست مریدانش با اشعار «نادره گفتار» ادب فارسی اکنون می دانیم که صوفیان چشتی در شبه قاره هند مجالس درس و سماع خویش را با اشعار شیخ اجل رونق میدادند و کلام و تعالیمشان را به زیور اشعار وی می آراستند. بر مبنای این پژوهش این اندازه پیداست که سابقه رواج شعر سعدی در میان صوفیان چشتی به نیمه های سده هفتم قمری پیش از ۶۶۴ ق) باز می گردد و نخستین خوانش ها از شعر شیخ اجل در هند نیز خوانشی صوفیانه بوده است. افزون بر اینها سعدی نزد نخستین صوفیان چشتی از اصحاب حال و ذوق و شعرش متضمن معانی بلند عرفانی تلقی میشده تا بدانجا که هم از نقد و تعریض برخی فقها و علمای متشرع هند در امان نماند و هم دیوان اش پس از سالیانی چند از مرگ وی به جایگاه متنی صوفیانه و خانقاهی در حلقات چشتی برکشیده شد.