کتاب جنون بزرگ

آمیتاو گوش نویسنده‌ ای است که در داستان‌ هایش به مسائل زیست‌ محیطی می‌ پردازد و چهره‌ ای شناخته‌ شده در عالم ادبیات داستانی است. او در این کتاب به گذشته بازمی‌ گردد و تحلیلی از ادبیات، تاریخ و سیاست دوران مدرن ارائه می‌ دهد. هدف او این است که نشان دهد شالوده ی فرهنگی در هر سه حوزه مفروضات مشترکی دارد که به جای آن‌ که به درک ما از وضعیت کمک کند تغییرات اقلیمی را فراتر از تصور جلوه می‌ دهد و چشم‌ ها را به روی خطرات ناشی از آن می‌ بندد. نویسنده می‌ گوید که بحران اقلیمی بحران فرهنگ و به دنبال آن بحران ذوق ادبی نیز هست.
وقتی نسل‌ های آینده به «جنون بزرگ» بنگرند، مطمئنا رهبران و سیاستمداران این زمان را به‌خاطر شکستشان در پرداختن به بحران اقلیمی سرزنش خواهند کرد. اما ممکن است هنرمندان و نویسندگان را نیز به همان اندازه مقصر بدانند، زیرا تصور کردن احتمالات نهایتا کار سیاستمداران و دیوان‌ سالاران نیست.