کتاب مسیر زندگی

درباره‌ی کتاب :

مردم روستا بدجور خودخواه بودند. دون رامون بخشدار دروغ نمی‌گفت که هر فردی حاضر است بمیرد ولی خیرش به دیگران نرسد. مردم در انزوا زندگی می‌ کردند و فقط به فکر خودشان بودند. راستش این خودخواهی شدید مردم روستا فقط غروب یکشنبه‌ ها کم‌ رنگ می‌ شد. جوانان دوتا دوتا به کوه و جنگل می‌ زدند و بزرگ‌ ترها به میخانه می‌ رفتند تا دودی بگیرند و لبی تر کنند. بدی‌ اش همین بود: مردم خودخواهی‌ شان را فقط برای برآوردن امیال نفسانی کنار می‌ گذاشتند.