کتاب صراف جان

بخشی از کتاب:

بر دشت برگه های سپید
موج موج لشکر برف
از شدت سرما
به کلبه واژگان پناه آوردند
قلم از جان خویش
مایه گذاشت
و بر گردشان
حلقه زد
همچون مه پارههای صید شده
در تور نگاه واژگان آینه شدند و
جوانه زدند
کتابها به بار نشستند و
آسمان دستان زمین را گرفت
و ابتدا بر بوم چهره اش
بهار را به تخت نشاند
آنگاه رقص را به او آموخت
تا در قصه گویی برای دخترکان انار و آفتاب
دهانشان را به شهد غزل شیرین کند