کتاب آوای ماهور

تصمیم گرفته بود به هر ترتیبی شده فکر او را از سرش بیرون براند. سخت بود چون هرجای ویلا پا می گذاشت خاطره های او ‏زنده می شد. سخت بود چون وقتی ماهور پشت پیانو می نشست او را می دید که با پلک های بسته آواز می خواند. سخت بود ‏چون هر سپیده و هر شامگاه که قدم به ساحل می گذاشت جای قدم های ناب و تازه ی عشق او را بر روی قلبش احساس می کرد و ‏طنین صدای او در هزار توی مغزش باعث می شد شعر ها را دوباره و دوباره زیر لب زمزمه کند. ‏