کتاب از هرمنوتیک فلسفی به ادبیات

طرح و شرح نحله‌های مختلف هرمنوتیکی در ایران در دو دههٔ اخیر رشد چشمگیری داشته است و پژوهشگران حوزه‌های مختلف علوم انسانی کوشیده‌اند در مقام فهم و تبیین و کاربست رویکردها و مفاهیم متنوع هرمنوتیکی برآیند. به طور کلی، برای نحله‌های هرمنوتیکی، به اعتبارهای مختلف، تقسیم‌بندی‌های متفاوتی صورت گرفته است؛ فی‌المثل، به اعتبار دوره‌های مختلف تاریخی (کلاسیک مدرن)، به اعتبار قلمرو (عام، خاص و فلسفی)، به اعتبار رویکرد (روش‌شناختی، پدیدارشناختی، فلسفی و…)، و… بر این اساس، یکی از رویکردهای مهم هرمنوتیکی که در واقع مهم‌ترین و جریان سازترین و تاثیرگذارترین رویکرد هرمنوتیکی معاصر محسوب می‌شود هرمنوتیک فلسفی است که گادامر و ریکور آن را نمایندگی می‌کنند. گادامر شاگرد هایدگر است و در اثر معروفش: حقیقت و روش باب تأملاتش را در این باره گشود. به عقیدهٔ او در عرصهٔ فهم صرفا نمی‌توان با ارائهٔ ساز و کاری روشمند به حقیقت دست یافت. گادامر دغدغه‌اش را نه عرضهٔ روشی برای فهم، بلکه توصیف آنچه که در واقعهٔ فهم روی می‌دهد، عنوان کرد. «تاریخ» و «زبان» دو واژهٔ کلیدی هرمنوتیک وی محسوب می‌شوند.