کتاب به میان آب و آرزو

شعری از کتاب به میان آب و آرزو:

 

کودکی‌ام را بیرون می‌آورم

از جیب پنج‌سالگی‌ام،

دل‌انگیز

و سرخوشانه

به‌مانند بازی‌های پر از خستگی.

چه آزادانه پَر کشیدی

چه معصومانه تبسم بر لب داشتیم.

و آه …

چه غرورآمیز

به پا کردیم

کفش‌های همیشه بزرگ پدر را.

تمام بزرگی‌ام را

در کوچکی میل بارفیکسی جا گذاشتم

که سر برادرم را شکست

و غرق می‌شوم

در وسعت نگاه خواهرم

که انگار مادرم بود.