توجه به مراقبت و نگهداری از بیماران روانی در محل های جداگانه و خاص در کشور ایران، سابقه دیرینه دارد. با تأسیس مدرسه دارالفنون و آمدن پزشکان اروپایی به کشور، طب نوین در ایران پایه گذاری شد و تأثیرات مهمی را در ساختارهای بهداشتی و درمانی جامعه ایران گذاشت. همچنین، مقدمات شکل گیری نهادهای مستقل و جداگانه ای با عنوان دارالمجانین یا تیمارستان که پیش از این بخشی از بیمارستان ها محسوب می شد را برای نگهداری و حفاظت بیماران روانی به وجود آورد. کتاب حاضر، با هدف شناسایی ویژگی های این مراکز از تأسیس دارالفنون تا پایه گذاری دانشکده پزشکی دانشگاه تهران، به بررسی رشد و تکامل و تحول این نهادهای تمدنی پرداخته و آنها را از جنبه های مختلف تاریخی، مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. این کتاب، مبتنی بر منابع دست اول و اسناد تاریخی است و مطالب این کتاب، با بررسی 87 سال تحولات دارالمجانین در ایران، نوشته شده است که در نهایت با تأسیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران در سال 1317 هجری شمسی ختم می شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.