کاربرد مفهوم پایداری در معماری، مبحثی به نام «معماری پایدار» به وجود آورده است. در این نوع معماری، ساختمان با موقعیت مکانی، شرایط اقلیمی و طبیعت پیرامون خود تعامل و ارتباطی متقابل دارد. از جمله اصول معماری پایدار می‌توان به کاهش مصرف منابع طبیعی و منابع انرژی، با توجه به هماهنگی بنا با زمین و ایجاد کم‌ترین تغییرات در آن، استفاده از مصالح بازیافت شدنی و انرژی‌های تجدیدپذیر و حداکثر حفاظت از طبیعت محیط زیست پیرامون بنا اشاره کرد. مسکن مهم‌ترین عنصر شهر است، به گونه‌ای که در توسعة پایدار شهر توجه به پایداری آن اساسی‌ترین وجه پایداری شناخته می‌شود. کتاب حاضر، شامل سه فصل می‌شود که در آن ضمن عرضة کلیات معماری پایدار و مسکن، مسالة آلودگی‌های زیست‌محیطی در مراحل ساخت و ساز و طراحی مناسب برای کاهش پیامدهای زیست‌محیطی در زمان بهره‌برداری، بررسی شده است. بررسی تجارب در پایداری مسکن، و جمع‌بندی و ارائة راهکار در جهت کاهش آلودگی‌ها در مراحل ساخت و بهره‌برداری عنوان‌های فصل‌های کتاب است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.