کتاب خلع النعلین

صوفی شهید مغربی، شیخ احمد بن حسین ابوالقاسم بن قسّی اندلسی رومی‌تبار و از شِلب اندلس می‌باشد. ابن خطیب او را از مشایخ بزرگ صوفیه نامیده است. ابن ابار نیز می‌گوید: «ابن قسی که در آغاز منصب اشراف داشت و به امور خزانه‌داری و مالیات اشتغال داشت، به طریقت صوفیه گام نهاد و همۀ دارایی‌اش را فروخت و اموالش را به عنوان صدقه بخشید آنگاه به سیر و سفر پرداخت. سپس در زمرۀ مشایخ جای گرفت». برخی باورمندند این کتاب یک اثر کاملاً عقلی نیست؛ اگرچه خود ابن قسی کتاب خود را نوعی گشایش خبری و کشفی نظری و موهبت رمزی می‌داند؛ اما به سختی می‌توان این اثر را کاملاً فلسفۀ اشراقی نامید. اگر هم آن را ذوقی برداشت کنیم، چنین ذوقی جنبه‌ای شخصی دارد و نمایانگر روشی صوفیانه نیست. بنابراین می‌توان گفت این کتاب گاه به آرای فلسفی گرایش پیدا می‌کند.