کتاب داستان یک قول

اگر کسی را که می میرد عمیقا دوست داشته باشیم، می توانیم باز هم او را نگه داریم. باید از خانه ی شخص مرده مواظبت کنیم، با سر و صدا در آن راه برویم، درها را باز کنیم، بلند حرف بزنیم، بخندیم … در این حالت چراغ به چیزی شک نمی کند، از مرگ باخبر نمی شود و در فانوس خود خفته می ماند. روح در کنار قلب خاموش شده کز میکند تا زمانی که قلب سرد شود. به این ترتیب او هم یخ می زند و سرانجام تسلیم میشود.