کتاب طریقت نامه

خواجه عمادالدین علی فقیه کرمانی متخلص به «عماد» و معروف به «عماد فقیه کرمانی» از شاعران و عارفان برجستهٔ قرن هشتم هجری است. عمدهٔ شهرت وی بخاطر اشعار زیبا و عارفانهٔ اوست که مضامین معنوی و اخلاقی دارند. بطوری که محققان متذکر شده‌اند، طریقت‌نامه نظمی است از کتاب مصباح‌الهدایه و مفتاح‌الکفایه اثر عزالدین محمود کاشانی درگذشته به سال ۷۳۵ ه‍.ق. در این باره باید گفت که جز مصباح الهدایه، در نظم طریقت‌نامه، خواجه عماد بر کتاب عوارف المعارف از مصنفات شهاب‌الدین عمر سهروردی نیز نظر داشته و همچنین مطالبی از کتاب تعرف لمذهب التصوف تألیف ابوبکر بخاری کلابادی را نیز در طریقت‌نامه چاشنی مطالب آن ساخته است. بنابراین می‌توان نظر داد که طریقت‌نامه در حقیقت خود تألیف‌گونه اثری است، نه این که صرفاً مصباح الهدایه به نظم آورده شده باشد. مثنوی طریقت‌نامه در حدود ۲۷۷۰ بیت است. این مثنوی را عماد فقیه در حدود چهل سالگی به نام امیر مبارزالدین محمد بن مظفر (۷۱۳-۷۶۵) در سال ۷۵۶ ه‍.ق سروده است.