کتاب معمای فراوانی

معمای فراوانی اثر تری لین کارل توضیح می دهد که چرا در میان دو قله ی رونق عظیم نفتی در سال های هزار و نهصد و هفتاد میلادی، دولت های صادر کننده ی نفت نظیر ونزوئلا، ایران، نیجریه، الجزیره و اندونزی انتخاب کردند که مسیرهای توسعه ی عام المنفعه ای داشته باشند و نهایتا به عواقب ناامید کننده ی مشابهی تن در دادند. این کتاب که کاملا مستند بوده و از لحاظ تئوری و نظریات هم نوآورانه عمل کرده است، عوامل چندگانه ای نظیر اقتصاد، سیاست و اجتماع را که ماهیت یک کشور نفت خیز را تعیین می کنند شفاف سازی کرده و از انسجام بروکراسی های عمومی تا درجات استقرار مرکزی و الگوهای سیاست گذاری، همه را تبیین میکند.کارل مدعی است که کشورهای نفت خیز، با وجود این که متفاوت و نابرابر به نظر می رسند، با عملکردهای جمعی و کلاس اجتماعی مشابهی مشخص می شوند. در این کشور ها، وابستگی به نفت منجر به اتکای نامتناسب بر دخل نفتی و خرج عمومی به حساب کشورداری می شود. رونق های نفتی که باعث ایجاد توهم ثروت و توسعه می شوند در واقع سبب ناپایدار شدن رژیم ها از طریق تقویت زمینه های وابسته به نفت و تضعیف دیگر ظرفیت های کشور می شوند.نتایج بررسی های قاطعانه ی کارل، راهبردهای انتخابی وساختاری را از طریق شفاف سازی تصمیمات سیاست گذاران یکی کرده است. تصمیماتی که در دل تعامل موسسات و بنگاه ها با بازارهای بین الملی و داخلی جاسازی شده است. این راهبرد که کارل توسط آن ضرورت ساختاری را تشریح می کند، از بخش رهبری حکومت ها استفاده کرده و از آن برای نقطه ی آغاز در شناسایی انتخاب های تعیین کننده بهره می برد و با بررسی جنبه های پویایی خود کشور پایان می یابد.