کتاب موزه تسلیم بی قید و شرط

موزه ی تسلیم بی قید و شرط نه روایتی منسجم و یکپارچه، که روایتی است چهل‌ تکه از ژانرهای ادبی گوناگون در ساختاری پست‌ مدرنیستی؛ زندگی‌ نامه است، خیال‌ پردازی محض است، مستند است و توامان سوررئالیستی.

دوبراوکا اوگرشیچ به تبعید، هنر و تاریخ، پیری و مرگ، حافظه و فراموشی پرداخته است. خرده‌ روایت‌ ها از لابه‌ لای خاطرات دوستان و بستگان پناهندگانی بیرون کشیده می‌ شود که در برزخی میان میهن ویران و غربت‌نشینی سرگردان‌ اند. راوی با نقل‌ قول‌ هایی از نویسندگان، نقاشان، مجسمه‌ سازان و هنرمندان سرشناس دوران گذشته و معاصر تصویری وسیع‌ تر و ژرف‌ تر از وضعیت می‌ سازد. روایت اوگرشیچ گرچه به‌ ظاهر پاره‌پاره و ازهم‌ گسیخته است، اما در پایان داستان این تکه‌ ها مجموعا روی دیگری از اختناق و تبعید و جدایی را نمایان می‌ کنند.