نیاز نوجوان به استقلال

دوران نوجوانی دوران گذر از کودکی به بزرگسالی است که نیازهای رشدی خاص خود را دارد. این دوران، دوران تغییرات سریع جسمی، روانی، شناختی و اجتماعی است. رشد شناختی نوجوان، در رشد شخصیت و شکل گیری هویت او نقش مهمی دارد. استقلال از خانواده یکی از تکالیف نوجوان است. والدین قاطع برای خودمختاری از یک سو و رفتار منضبط از سوی دیگر، ارزش زیادی قایل اند. آن ها برای نوجوان توضیح می دهند که از او انتظار دارند چه کارهایی را انجام دهد و چه کارهایی را انجام ندهد. در عین حال به او حق انتخاب و مسئولیت پذیری می دهند و با این کار احساس استقلال را در او می پرورانند. نوجوانانی که والدین خودکامه و مستبدی دارند و نیز فرزندان والدین سهل گیر، بی بندوبار یا والدین بی اعتنا که غیرمسئول و بی توجه هستند، دچار مشکلات بسیاری می شوند. در طی فرایند نوجوانی، ارتباط نوجوانان با هم سالان شان اهمیت زیادی می یابد و ارتباط آن ها با والدین شان کم رنگ تر می شود. هم سالان در یادگیری مهارت های اجتماعی نقش مهمی را ایفا می کنند. پس پذیرفته شدن از سوی هم سالان و داشتن چند دوست صمیمی، در زندگی نوجوان اهمیت بسیاری دارد. دوستان نزدیک معمولا هم سن و هم جنس هستند و زمینه های خانوادگی و ارزش ها و هدف های مشابهی دارند. یکی از مسائل عمده ی نوجوان، شکل گیری هویت است. افرادی که هویتی قوی دارند، خویشتن خود را می شناسند و در نیازها و انگیزه های آن ها انسجامی وجود دارد. مشکلاتی که بر سر راه شکل گیری هویت وجود دارند، عبارتند از: سردرگمی در یافتن هویت خویش یا ناتوانی در ایجاد هویتی باثبات.