کتاب 8:8 دقیقه پاییز

به گونه ای روایت جامعه ماست؛ جامعه ای که قرارومدارش راازدست داده وازهرسو،گرفتارتشنج است.درآغازبه دخترخانم هایی برمی خوریم که به هردلیل،ازخانه وخانواده بریده اندوبه اجتماعی پناه برده اندکه گرگان درکمینند.بدین گونه سیلی خاکستری رنگ واقعیت،آن هارا به خود می آوردوشیرفهمشان می کندکه از هرسوبه هستی نزدیک شوی،اگرچشم بسته وخوش خیال به کشف روشنایی رفته باشی،تاریکی ای ناگوار پیش رویت قد می کشد.
نویسنده، آگاهانه قهرمان داستان راازجنس خودبرمی گزیندوبه مدداطلاعات وحشرونشری که باامثال قهرمان درجامعه دارد،درتبیین وشناسایی آدم های قصه اش موفق است؛ به زیبایی فیزیک وپوشش وآرایش شان رانشان می دهدوروحیات وخلقیاتشان رابرملامی سازدوباروایتی هنرمندانه باورپذیرشان می کند.وبه این دلیل، پارمیس را می توان نوعی مستندانگاری انگاشت.