بچه بچه است

اگر همیشه فکر کنیم بچه بچه است چه اتفاقی می‌افتد؟ آن‌وقت دنیا چطوری می‌شود؟ حتما در دنیایی که همه فکر کنند بچه بچه است، آن‌وقت جایی برای زندگی بهتر می‌شود.

حالا بیایید بپرسیم منظور از این که می‌گوییم بچه بچه است یعنی چی؟

این عبارت در عین سادگی یک مفهوم عمیق و پیچیده است که به نظر می‌رسد حتی به بچه‌های انسان محدود نمی‌شود و شامل همه موجودات کره زمین است.

این که فکر کنیم همه بچه ها فارغ از هر ویژگی‌ای که دارند اعم از قد، وزن، رنگ پوست، قومیت، مذهب، سرزمین و جغرافیا، طبقه اقتصادی و تعلق خانوادگی و … همگی بچه هستند و مستلزم دریافت توجه و محبت، در این صورت دنیا حتما جای بهتری نسبت به الان خواهد بود.

راستش یکی از کارهایی که ادبیات برای ما انسان ها می‌کند همین است. این‌که به ما نشان دهد به همه چیزهایی که می‌بینیم عادت نکنیم و فکر نکنیم همین حالت نهایی و قطعی و درست است.

خیلی وقت‌ها باید جور دیگری نگاه کرد و زندگی کرد.

درست مثل مامان موشی داستان بچه بچه است! این مامان باهوش و با محبت که دنیایش فراتر از آن قسمتی است که در آنجا زندگی می‌کند، چنان ماهرانه این مشکل را حل می کند که انگشت به دهان می‌مانیم.

وقتی مامان قورباغه و پدر قورباغه ناپدید می شوند، دو بچه قورباغه کوچک تنها می‌مانند. همگی دوست دارند کمک کنند، اما هیچ‌کس نمی‌داند چگونه.

وقتی مامان موش حاضر می شود و قبول می‌کند که آنها را بپذیرد، به سادگی می‌گوید: “بچه بچه است! و همه کودکان به مکانی برای زندگی و بازی، غذای خوب و کسی که آنها را دوست دارد نیاز دارند.”

بنابراین همه حیوانات برای کمک به میدان می‌آیند و هر کدام به بهترین نحو کاری انجام می‌دهند.

در آخر مامان موشی ثابت می‌کند که شاید در نگاه اول ما خیلی متفاوت هستیم، اما در نهایت ما اصلاً تفاوتی با هم نداریم!