کتاب همیشه با هم

بخشی از کتاب:

احساس می کردم هیچکس نیستم وقتی ارتباطمان با جامعه قطع می شود حس می کنیم ناشناخته ایم. ولی مشکل تنها این نیست که دیگران ما را دقیق نمی بینند؛ غبار تنهایی آینه ی درونمان را هم تار می کند. هم قدرت درونمان را در خود پنهان می سازد هم ارزش و معنای زندگی و هم سرچشمه های شادی و اعجازی که به طور طبیعی با کائنات مرتبطمان می سازد»
عنوان این کتاب همیشه با هم است یادآور در کنار هم بودن، با هم زندگی کردن و به داد هم رسیدن ولی مضمون آن تنهایی است و لطمه هایی که به روح و روان انسان وارد می کند در دنیایی که فناوری و رسانه ها باعث جدایی روزافزون مردم از یکدیگر شده بود، ویروس کرونا نیز آتـش بـه دامن این خرمن زد، طوری که مردم سر در لاک خود فرو بردند و پس از آن نیز به سختی از آن خارج شدند و البته عده ای هم هنوز زندگی در تنهایی را ترجیح می دهند.
نویسنده ی این کتاب پزشکی است که در خانواده ای پر جمعیت در هندوستان متولد شده و در کودکی به همراه والدین خود که هر دو پزشک بودند به نقطه ی دور و کم جمعیتی در کانادا نقل مکان کرده است. بدین ترتیب فرصتی برای مقایسه ی زندگی اجتماعی خود در هندوستان و سپس نقطه ای دورافتاده و سرد در کانادا را به دست آورده و به مقایسه ی نقاط قوت و ضعف این دو نوع زندگی پرداخته اسـت کـه البتـه ترازو به سمت زندگیهای جمعی سنگینی می کند.