کتاب خیابان بهار آبی بود

بخشی از کتاب:

و حالا جای چهارپا به روی کره زمین خشک است. چه منظره ی قشنگی!
دوباره صدای پری را مخاطب قرار می دهم: «درست ما در قطب شمال ایستاده ایم و دنیا را تماشا می کنیم.
آبی چه رنگ قشنگی است؛ آسمان، آبی، آب، آبی، آبی، به آدم آرامش می دهد.
پری می گوید: «این مردم باید فرصت را غنیمت بشمارند و خودشان را بشویند.»
در جواب می گویم: «باران سرخ آن ها را پاک خواهد کرد.»
به پاهایم نگاه می کنم ،آب، تا قوزکم بالا آمده است.
پری هم تا قوزکش به زیر آب است. پری اول به خودش و بعد به من می نگرد و می گوید:«چه بکنیم بهمن!»
یادم آمد که باران سرخ لباس های ما را با خود برده است.
صدای پری می گوید:« تا شب نشده برویم و از درخت انجیر مادر بزرگ در مقابل ده چهار برگ انجیر بکنیم.»
قطب شمال را هم آب می گیرد به صدای پری می گویم: «دیر نمی شود. ببین دنیا در آب چقدر قشنگ است؛ مخصوصاً وقتی که کره زمین را مثل حالا در آب انداخته باشند و ما برای ماه عسل به آن جا رفته باشیم.»
و حالاکره زمین در آب شناور است.
وقتی کره زمین شسته شود و کثیفی ها را آب ببرد. زمین پاک خواهد شد و زندگی روی آن قشنگ تر می شود.