کتاب راز شاد زیستن

درباره کتاب:

ما می توانیم خیلی چیزها را از کودکان یاد بگیریم و بسیاری از ما این اقبال بلند را داریم که پس از گذشت بیست یا سی سال از دوران کودکی خود بار دیگر از نزدیک با این دوره ی سحرآمیز آشنا شویم و اگر بچه های ما نیز صاحب فرزندان دیگر شوند باز هم در سالیان دورتر می توانیم درس های تازه تری از کودکان بگیریم. بنظر می رسد که بسیاری از والدین فرآیند تربیت را مانند یک خیابان یک طرفه تصور می کنند اما من معتقدم که باید زمان بیشتری را به یادگیری از فرزندانمان اختصاص دهیم و کمتر به تربیت آنها بپردازیم بچه ها بیشتر از بزرگسالان می دانند که چگونه اوقاتشان را به خوشی بگذرانند. می دانند که چگونه بخندند برای خندیدن نیازی به بهانه های بزرگ ندارند و گاه اصولاً به بهانه نیازی ندارند. می خندند چون خندیدن احساس خوبی به آنها می دهد. اما آیا شما امروز از سهمیه ی خنده ی خود استفاده کرده اید؟ بچه ها بی اختیار و خودبه خود به وجد می آیند هر چیزی را بی جهت تجزیه و تحلیل نمی کنند. آنها فقط در مشغله بودن اند. هرگاه بزرگسالی را با چنین روحیه خودبه خودی می بینیم دلمان می خواهد سرتاپایش را از زر بگیریم بیائید کمتر فکر کنیم و بیشتر پاسخ دهیم. بچه ها شیفتگانی ابدی.اند بچه ها کنجکاوند یک صخره یک سوسک یک حفره روی زمین یا یک موش برای یک کودک منشا حیرت و شگفتی است. هر چیزی یک تجربه ی مهیج و تازه برای مجذوب شدن است اما بزرگسالان کنار می کشند آنها واقعاً چیز زیادی در مورد صخره ها و سوسک ها یا حفره ها و موش ها نمی دانند خیلی چیزها هست که هنوز برای دانستن باقیست. اما مشکل این است که بسیاری از ما با رسیدن به دوران بزرگسالی فراموش کرده ایم که این سیاره چه جهان سحر آمیزی ست.