فیزیک‌دانان بزرگ

سنگ‌بنای فیزیک مشاهده است. موفقیت نظریۀ فیزیکی در گرو تایید پیش‌بینی‌های آن با مشاهده است و اگر نتایج قویا با مشاهده همراه باشد نمی‌توان آن را بی‌اهمیت تلقی کرد. اما در اوایل قرن هفدهم این سرمشق‌ها را هنوز فرا نگرفته بودند. مردی که اولین‌بار آموزۀ‌ حیاتی بودن مشاهدات در علم را به کار برد گالیله بود. او در آغاز به مطالعۀ حرکت اجرام سماوی، پاندول‌ها، گوی‌های در حال سقوط آزاد و پرتابه‌ها پرداخت. او مشاهدات خود را به زبان ریاضی نسبت‌ها و تناسبات بیان و نتایج حاصل از داده‌های تجربی را به صورت تخمینی، در اصلی که امروزه «اصل لختی» نامیده می‌شود، خلاصه کرد. مشاهدات گالیله سرآغاز علم حرکت بود که امروزه آن را «مکانیک» می‌نامیم. در کتاب حاضر زندگی برخی دانشمندان، به ویژه سی تن از بزرگان علم فیزیک، بررسی شده است. اجرام سماوی چگونه می‌گردند، دانشمند در مقام هنرمندی خبره، نیروی طبیعت، ملکول‌ها و انتروپی، مکانیک موجی، فراتر از کهکشان، علم از طریق گفت‌وگو، و مکانیک ماتریسی برخی از عناوین مطالب کتاب هستند.