کتاب بن مایه‌ های ایرانی‌ درفلسفه‌ ی سیاسی

درباره‌ی کتاب :

گفتم ای گلاوکن اگر این زمامداران و آن زیردستان روزی به هم برسند. … خصوصا اگر تهیدستی که به زندگی در آفتاب سوزان خو گرفته است با توانگری برخورد کند که در سایه بار آمده و با گوشت دیگران فربه شده است و ببیند که او چگونه به تنگی نفس دچار شده و از ترس رنگ خود را باخته است، آیا در آن حال به خود نخواهد گفت که ترسویی ،تنگدستان سبب شده است اینان توانگر شوند؟ و هنگامی که تنگدستان در جایی گردآیند به گوش یکدیگر نخواهند

گفت: زمامداران ما به هیچ نمی ارزند؟

دوره آثار افلاطون ج ۲ ص ۱۱۱۳

و از استادم بونصر شنودم گفت چون از این خلوت فارغ گشتیم وزیر مرا گفت: می بینی این استبدادها و تدبیرهای خطا که این خداوند امیر مسعود پیش گرفته است؟ ترسم که خراسان از دست ما بشود که هیچ دلایل اقبال نمی بینیم… با این حال رای عالی خداوند درست تر است پادشاهی بدین بزرگی، ادام الله سلطانه

تاریخ بیهقی تصحیح خطیب رهبر ص ۸۹۰