کتاب کهنه بازار دل

در اقیانوس ژرف و بیکران ادبیات فارسی و در آوردگاهی که عقاب پر بریزد، دم برآوردن چون منی ناچیز، دست و پا زدن پشه لاغری است که دست روزگارش به این دام افکنده و حس بودن و ماندن بر آنش رشته تا نجواهای شبانه‌اش را در قامت زیبای خطی خوش به حافظ تاریخ بسپارد. برای من که از دوران نوجوانی و حتی خردسالی علاقه‌مندان به شنیدن و خواندن آثار او بزرگان این دریای مواج بوده‌ام، یک شرمساری است که خود شاعر بنامم و ادعای آن را داشته باشم چرا که گفتن از خود به جز گزافه چیزی نیست…