کتاب نیمه روشن ما

… و ما مثل زائران سرگردان یکی یکی از دامنه کوه بالا می‌رویم. می‌نشینیم توی تاریکی و سایه ماه که می‌افتد توی دره و آب که آرام آرام جان می‌گیرد و پیش می‌آید، به هم نگاه می‌کنیم. فقط سیدالیاس با چشم‌های غریب و زیتونی رنگش از همان اول که سر از خاک برآورد، آمده و نشسته رو به ده و با هیچکس نگاه به نگاه نمی‌شود. صدا نداریم که با هم حرف بزنیم. با نگاه حرف‌هایمان را به هم می‌گوییم …