کتاب ساعت شعر

بخشی از کتاب:

پاییز وزید توی باغ دل من هی داغ گذاشت روی داغ دل من البته به لطف حضرت تنهایی خاموش نمی شود چراغ دل من بی خنده تو بهارمان شد پرپر ماییم و نگاه های خشکیده به در برگرد و چراغ خانه را روشن کن مادر مادر… مادر… مادر… مادر!