کتاب ده بنای شاخص

درباره کتاب:

ده بنای شاخص را میتوان به عنوان یکی از مهم ترین آثار نوشتاری پیتر آیزنمن دانست. او در قامت یکی از تأثیرگذارترین معلمان معماری در نیمه دوم قرن بیستم مفهوم دیگری از خوانش اثر معماری را به ما آموخت. او در این کتاب تلاش می کند تا صرفاً بر خود معماری تمرکز کند و معماری را از قید دلالت های بیرونی اش برهاند. او با تمرکز بر فرم و درونیت یک اثر هر آنچه را که از بیرون بر معماری وارد می شود به حاشیه می راند علاقه ای به رمزگشایی معنایی تحمیل شده به معماری ندارد و به دنبال کیفیات عملکردی و زیبایی شناختی نیست.

آیزنمن با تفاوت قائل شدن میان یک بنای شاخص با یک بنای برجسته که توسط همگان شناخته شده است و یا معروف ترین اثر یک معمار بناهای انتخابی این کتاب را ذیل شاخص بودن قرار میدهد. آیزنمن در این کتاب به سراغ بناهای کمتر شناخته شده ای رفته است که وجهی انتقادی نسبت به قواعد متداول معماری دارند. ساختار کتاب مشتمل برده فصل است که آیزنمن در آن به خوانش ده بنای شاخص معماری از ده معمار مطرح و در محدوده ی سال ۱۹۵۰ تا ۲۰۰۰ می پردازد. او با ترسیم ها، دیاگرام ها و متنهای صریح موضع نظری هر معمار را آشکار می سازد، و سپس تحلیل انتقادی دقیقی از هر پروژه ارائه می نماید. او سعی می کند از افتادن در دام برخی از روش های تفسیر تاریخی- هنری که در ارتباط با آثار به اصطلاح تصویری با شن محور موفق بوده ولی نسبت به آثار غیر تصویری و غیرشی محور ناموفق اند اجتناب کند. آیزنمن از همان ابتدا به روابط مفهومی توجه دارد و آن را ساختار عمیق با روابط تحوي قابل شناسایی در یک اثر با پیش از اثر با آغاز شده توسط خود اثر می نامد.