کتاب افسانه های تبای

درباره کتاب:

انسان بارگناهان پیشینیان را به دوش میکشد آدم و حوا روضه رضوان را به گندمی فروختند و آدمیان از بهشت خداوند رانده شدند و تا ابد عقوبت گناه آنان را میبینند پادافره گناه رستم و کاوس و گشتاسب بر سهراب و سیاوش و اسفندیار فرود می آید بابک و مازیار به سزای گناهان پرویز و شیرویه میرسند ما امروز وارث مرده ریگ پدرانمان هستیم و از خرمن غفلت آن خواب زادگان خوشه میچینیم گناهی که از دل و دست نسلی سرچشمه میگیرد چون جویباری در نسل بعد روان میشود و علف های هرزۀ بلایا را می رویاند البته این عدالت نیست که نسلی عصاره زهرآگین عمل نسلی دیگر را بنوشد؛ عدالت نیست اما واقعیت است و ای بسا که مثل روزگار و گردش ایام مثل دیوان بلخ است مرده ریگ شوم فرجام کادموس به فرزندانش میرسد. اگر کادموس به یاری خدایی بر خدایی دیگر دست یافت ادیپوس علی رغم خدایان بر تقدیر که چیزی از او شوم تر و چیره تر نیست پیروز میشود اما…