کتاب موزه ی خیالی آثار موسیقایی

درباره‌ی کتاب :

تا اواخر سده‌ ی هجدهم کسی نمی‌ گفت باخ آثاری جاودان خلق کرده است که تا ابد موضوع تحسین خواهد بود. درواقع بین سال‌ های ۱۷۵۱ و اوایل سده‌ ی نوزدهم هیچ قطعه‌ ای از باخ را شایسته‌ ی تجدید چاپ به شکل کامل آن نمی‌ دانستند. چه اتفاقی افتاد که باخ این‌ طور حیات دوباره یافت و «آثارش» از جاودانه‌ ترین شاهکارهای موسیقی شدند؟ کتاب حاضر پاسخی در خور و مفصّل به این پرسش می‌ دهد.
کتاب موزه‌ ی خیالی آثار موسیقایی، که از مهم‌ ترین آثار فلسفی موسیقی در سده‌ ی اخیر است، علاوه بر اهل موسیقی (اعم از علاقه‌ مندان به موسیقی کلاسیک و غیرکلاسیک غربی، و موسیقی‌ دانان ایرانیِ درگیر با رویکردهای غربی به موسیقی) برای علاقه‌ مندان به فلسفه نیز بسیار خواندنی و راهگشاست، زیرا با پیگیری نحوه‌ ی شکل‌ گیری تاریخی مفهوم «اثر موسیقی» محدودیت‌ های رویکرد تحلیلی و لزوم به‌ کارگیری رویکرد تاریخی و پیوند جدایی‌ ناپذیر بین فلسفه و تاریخ را پیش چشم خواننده عیان می‌ سازد.