کتاب لیوینگ تیاتر

چیزی که باعث اهمیت این کتاب میشود پرداختن نویسنده به شکل گیری حلقه ی هنر آوانگارد نیویورک دهه ی ۱۹۵۰ به بهانه ی روایت زیست و فرآیند فکری و هنری یکی از رادیکال ترین گروه های تئاتر آن دوران لیوینگ تیاتر است. نویسنده هم زیستی تعامل و ابداعات هنرمندانی را که پس از جنگ جهانی دوم در نقطه ی صفر و در یک گسست فکری بنیادین به سر میبردند توصیف میکند و از خلال روایت زندگی و مواجهه ی شخصی آنها با اتفاقات سیاسی و اجتماعی زمانه وارد جزئیات هنر و زیست سیاسی و ساخت عمومیشان میشود که بی شباهت به وضعیت امروز نیست. در زمانه ای که تئاتر برادوی در راستای سرگرم کردن مردمی آسیب دیده و عادی سازی جنگ و آزمایش های هسته ای قدرت میگرفت و هر چه پرزرق و برق تر میشد. عده ای همچون لیوینگ تیاتر به دنبال آلترناتیوهای دیگری رفتند و به نمایش در سیرک برادوی نه گفتند. آنها در آپارتمان ها و پارکینگ ها تئاتر اجرا کردند و حتی کار را به خیابان کشاندند. زیست و کار آنها بهتر از هر هنرمندی در تاریخ این را اثبات کرد که هنر در زندگی روزمره ی هنرمند جاری است. هنرمند کارمند هنر نیست و نمی تواند بی توجه به روند جامعه ای که چون موجودی زنده پوست می اندازد کار کند زیست و تئاتر آنها اعتراض بود و اصلا در شکل گیری هنر آوانگارد اعتراضی وجود داشت. اعتراضی به وسعت یک تاریخ و سال ها جنگ هنر آوانگارد طغیان و سرریز بشر بود در قبال چرخه ی خشونتی که در آن قرار گرفته بود و همچنان نیز ادامه دارد.