کتاب سیاست خشونت جمعی در خاورمیانه

این کتاب روایت تاریخی تبدیل شدن خشونت جمعی به عنصری بنیادی در ساخت دولت و اقتدار سیاسی در خاورمیانه است که زمینۀ مادّی‌اش اقتصاد‌سیاسی غارت و چپاول بود و طی سه دورۀ تاریخی متوالی بر این بخش از جهان غالب گشت. دورۀ نخست، مصادف است با دورة متأخر حیات امپراطوری عثمانی و برآمدن پدیده‌ای که می‌توان از آن با عنوان «اقلیّت‌سازی» از جماعت‌هایی متکثر ساکن در این منطقه و «سرزمینی کردن» جغرافیای حضور آنها نام برد. دورۀ دوّم شاهد تلاش دو امپراطوری انگلیس و فرانسه است برای اعمال سلطه بر مشرق و دست‌اندازی بر منابع مادّی آن به‌ویژه نفت و منابع مالی و سرزمینی‌اش از طریق کاربرد روش‌های قهری و اغلب خشونت‌بارِ ترفیع و پشتیبانی از یک گروه قومی، مذهبی در مقابل سایرین. برآمدن دولت‌های پسااستعماری آخرین مرحله از چرخۀ معیوب خشونت جمعی است. دولت‌هایی که در مواجهه با مداخلات مستمر و پایان‌ناپذیر بیرونی که با هدف حفظ منافع استعماری و تسلط پایدار بر منابع خاورمیانه انجام می‌شد، به نهادینه‌کردنِ خشونت همچون روش اصلی حکمرانی روی آورند.