کتاب علم منطق جلد سوم

علم منطق بنیادی‌ترین اثرِ گئورگ ویلهلم فریدریش هگل و، در حقیقت، مبنای کلِ نظامِ فلسفیِ اوست. این اثر را از حیثِ دامنه و ژرفا با پارمنیدسِ افلاطون، متافیزیک و ارگانونِ ارسطو،نقدِ عقلِ محضِ کانت و پژوهش‌های منطقیِ هوسرل مقایسه کرده‌اند. هگل در این اثر در واقع سنتِ منطقی‌ـ‌متافیزیکیِ مغرب‌زمین را به تحقق و تمامیتِ نهایی‌اش می‌رسانَد. از دیدگاهِ او، «منطق» و «متافیزیک» نه دو علم یا رشتهٔ فلسفیِ جداگانه، بلکه ضرورتاً علمی واحد و یگانه‌اند، زیرا هگل اثبات می‌کند که میانِ «روش» و «موضوع» تمایزی از آن قسم که از دکارت به این سو فلسفه را به خود مشغول داشته بود وجود ندارد.